ฉันเกิดในรัชกาลที่ ๙ ….. ถวายความอาลัย

ณ โรงพยาบาลศิริราช พระชนมพรรษา ๘๙ ปี

บุ๊งขอเขียนแบบบ้าน ๆ การใช้คำ หากถูกผิดอย่างไร ได้โปรดให้อภัยนะคะ

***  มีหลายภาพที่บุ๊งเอามาจากอินเทอร์เน็ท  ขอบคุณเจ้าของภาพทุกท่านค่ะ ***

ตั้งแต่เกิดมาจำความได้  สิ่งนึงที่ได้เห็นประจำทั่วประเทศคือ

พระบรมฉายาลักษณ์ของในหลวง

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช

บุ๊งเห็นตลอด ไม่ว่าจะไปที่ไหน  ได้ดูข่าวพระราชกรณียกิจ

พระองค์ท่านทรงงานหนักมาตลอด ทำเพื่อประเทศชาติมากมาย

ยังจำได้วันที่มี พระราชพิธีฉลองสิริราชสมบัติครบ ๖๐ ปี

บุ๊งนั่งดูถ่ายทอดสดผ่านทางโทรทัศน์

วันนั้นประชาชนไทยพร้อมใจกันไปสรรเสริญพระองค์

ทั่วพื้นที่มีแต่คนใส่เสื้อสีเหลือง  เป็นภาพที่ประทับใจมาก ๆ

บุ๊งดูไปก็คิดไป อืมมมม…..

คนที่เค้าไปนั่งรอรับเสด็จ  ไปนั่งรอข้ามวันข้ามคืน ไปนั่งทนแดด ทนหิว ทนร้อน สารพัด

เค้าทำได้ยังไง เค้าทนได้ยังไง นานขนาดนั้น บุ๊งนับถือความอดทนของผู้คนเหล่านั้นมาก

แต่ดูภาพนี้สิ  ดูแล้วประทับใจแค่ไหน

ชอบภาพนี้มากเลย……

ภาพในหลวงและสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี

“พ่อดุเรา”

ย้อนไปวัยเด็ก (หรือวัยรุ่น?)  บุ๊งได้ดูเรื่อง “สี่แผ่นดิน”

ตอนที่ได้ดูภาพประชาชนไทยทราบข่าวสวรรคตของรัชกาลที่ ๕

ตอนนั้นบุ๊งนั่งคิดจริง ๆ นะ  คิดไปเรื่อยว่า ดูสิคนไทยร้องไห้กันหนักขนาดนี้เมื่อสมัยนั้น

แล้วเมื่อถึงยุคเรา  เราจะเป็นแบบไหนกัน

เมื่อถึงวันที่ไม่อยากให้ถึง

วันพฤหัสที่ ๑๓ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๙

…..พอบุ๊งดูแถลงจากสำนักพระราชวัง

น้ำตาร่วง ร้องไห้แบบไม่รู้ว่าน้ำตามาจากไหน

มีความเศร้าโศกเสียใจเป็นอย่างมาก  จนลูกชายสองคน

อ๊อตโต้และโอเว่นนั่งเล่นอยู่อีกห้อง  เดินมาดูว่าบุ๊งเป็นอะไร

บุ๊งเลยอธิบายให้ลูกฟังว่าเกิดอะไรขึ้นกับประเทศไทย

บอกเล่าถึงข่าวการสวรรคตของในหลวง

พูดไป ร้องไห้ไป สะอื้นไป

คืนนั้นรู้แต่ว่า  อ๊อตโต้มาปลอบ จับบุ๊งไปซบไหล่  บุ๊งก็ปล่อยโฮทันที

วันศุกร์ที่ ๑๔ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๙

ตื่นเช้ามา  ตาบุ๊งบวมมาก ถึงมากที่สุดเพราะผ่านการร้องไห้มาเยอะ

พูดได้แบบไม่อายว่า ตาบวมฉึ่ง  เดินออกจากบ้านก็ไม่อาย ไปกันทั้งตาบวมแบบนี้แหละ

วันนั้นเป็นวันศุกร์  ช่วงบ่ายมีการเคลื่อนพระบรมศพ

บุ๊งเอง…ในชีวิตไม่เคยมีโอกาสได้รับเสด็จในหลวงเลยสักครั้ง

ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย  บุ๊งจะพลาดไม่ได้

บุ๊ง คุณเอและเพื่อน ๆ จากโครงการสารานุกรมไทย

พร้อมใจกันไปที่สะพานพระปิ่นเกล้า  เพื่อเฝ้าถวายสักการะพระบรมศพ

ภาพที่มีลายน้ำเหล่านี้บุ๊งถ่ายเองทั้งหมด ด้วยมือถือนี่แหละค่ะ

อยากให้เห็นบรรยากาศว่า คนไทยรวมตัวกันเยอะแค่ไหน

ไปกันด้วยความสมัครใจ  ไปด้วยความรัก เทิดทูนพ่อหลวงของเรา

 

ตำรวจและทหารทำงานกันแบบเหน็ดเหนื่อยไม่ได้  สุดยอดมาก ๆ

 

 

 

 

 

 

 

ตอนแรกบุ๊งไปอยู่แถวตีนสะพานพระปิ่นเกล้า

แต่คนเยอะมากกกก ดูแล้วเกรงจะมองไม่เห็นขบวน

ก็เลยย้ายไปอยู่บนสะพานพระปิ่นเกล้าอีกฝั่งแทน

 

ภาพจากบนสะพานค่ะ

ประชาชนคนไทยมานั่งรอกันเยอะมากแบบมองไปไกลสุดลูกหูลูกตาก็เห็นแต่สีดำ

 

 

 

 

 

 

กลุ่มของบุ๊งไปถึงกันประมาณบ่ายสองโมงกว่า

แดดร้อนมาก คนเยอะมาก นั่งรอกันแบบไม่รู้ว่าขบวนจะมาถึงเมื่อไหร่

 

 

เมื่อถึงเวลา……ก็มีแต่ความเงียบ และเสียงร้องไห้

 

 

 

 

 

 

 

หลังจากขบวนผ่านไป

(สองรูปนี้คนอื่นถ่ายให้)

 

 

ตอนอยู่บนสะพานพระปิ่นเกล้า

บุ๊งได้รับแจกพระบรมสาทิสลักษณ์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในพระบรมโกศ

ถือเป็นบุญของบุ๊งที่ได้ไปถวายสักการะพระบรมศพในครั้งนี้

 

 

ด้วยความอาลัย…

ขอบคุณที่ติดตามค่ะ